VELIKI I MALI

U odnosima među državama, ono što je velikima dozvoljeno malima nije. Zvuči blesavo ali je tako. Najbolje se to vidi u ispoljavanju nacionalnih osećanja koja se kod velikih proglašavaju patriotizmom, a kod malih nacionalizmom. Kada su, na primer, posle jedanaestog septembra širom SAD osvanule državne zastave, to je protumačeno kao čin buđenja nacionalne svesti kojim se stavlja do znanja da su građani SAD verni svojim demokratskim tekovinama. Kada se pobodenim zastavama u maloj državi, iz takođe legitimnog razloga, zbog otimanja teritorije, na primer, isto tako izražava građanska lojalnost, to se opisuje kao raspirivanje nacionalizma.
Čudan je taj, sad već globalni proces, davanja legitimiteta dvostukim aršinima gde jedna pravila važe za velike a druga za male.
Kad se od neke male države otcepi još manja teritorija, kao npr. Kosovo od Srbije ili Južna Osteija od Gruzije po etničkom osnovu, to se smatra kao legitimni akt prava na samoopredeljenje ali kad bi isti proces započeo na pimer u Americi ili Španiji, Francuskoj ili nekoj drugoj velikoj državi to bi bilo totalno neprihvatljivo i cenilo bi se kao separatizam, rušenje ustavno-pravnog poretka i ko zna šta još.
Kad male zemlje zarate onda im se u posebnim, međunarodnim, sudovima sudi za ratne zločine, a kad velike sile poseju bombe i pobiju masu nedužnih ljudi u nekoj maloj zemlji tj kad veliki uzmu pravdu u svoje ruke, onda se to nikako ne smatra agresijom jer jednostavno za velike i jake ne postoji sud.
Čudan je ovaj svet. Bio sam ubeđen da smo došli do tog civilizacijskog nivoa i razvoja svesti da smo shvatili da su pravda i jednakost univerzalne kategorije primenljive na sve ljude na svetu i da ne zavise od veličine i snage neke zemlje ali, očigledno, sam se prevario.
Šta još mora da se desi da bi smo prihvatili jedinu istinu da je čovek - čovek? Kada ćemo prihvatiti da za pravdu nije bitno kojem se bogu molimo, kojim jezikom pričamo, koja nam je boja kože ili koliko je velika i snažna država iz koje potičemo?
Sva ova dešavanja u današnjem svetu daju mi za pravo da zaključim da je postalo pravilo ono što nikako nije smelo da se desi - da što smo jači i bogatiji to smo siromašniji za osećaj pravde. Da li je moguće da ljudi mogu biti jednaki samo i jedino kad su siromašni i kad nemaju šta da dele? Pa, zar to treba da nam postane ideal? Zar moramo da materijalno osiromašimo da bi smo postali bogati duhom? Nešta tu duboko nije u redu!
BIG AND SMALL
What is allowed to the big is not to the small. This is how things works between countries in the world today. Sounds crazy but it's true.
Take an example of expressing national feelings. After 9/11 all of the USA was covered with national flags and that was considered as an act of national awareness and dedication to the democracy of the citizens of the USA. Nothing wrong in that. When flags are sticking out in small country as symbol of their national awareness and protest against, say, separatism in their country it is recognized as a bad thing and growth of nationalism.
Here is another example of injustice towards small countries. If in one small country an ethnic group decide to proclaim independence and separate from the host country it is considered as legitimate act of self-determination but at the the same time such a process in USA, France or Great Britain would be unthinkable and considered as separatism and endanger of Constitutional Law.
Example three: When two small countries start a war between themselves the UN constitutes a court for war crimes for these countries, but when a big country throw bombs and kill innocent people in some small country (without declaring the war) it is not considered as an act of aggression and there is no law against their crimes. Simply there is one law that applies to the big and another for the small ones.
Strange, isn't it? There are many more examples in trade and other human activities. For some time I thought that, we, as a human civilization, have reached the point when we finally understand that justice is one and same for all. Obviously, I was wrong.
When will we accept the truth that a human being is a human being? Regardless to which God he prays, what is the color of his skin, what language does he speaks and what is the size of his country - one should have the same rights everywhere?
Nowadays it looks like there is justice only for rich and strong. Should we all be poor and thus equall?
There’s something very, very wrong in today’s world!